Η Γιορτή της Μητέρας!

Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, η γιορτή της μητέρας γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή της Μητέρας και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η «Μητέρα των Θεών», καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα.Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε Ανοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

Η Γιορτή της Μητέρας καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα «Mothers Friendships Day» και συναντήσεις με το όνομα «Mothers Day Meetings», κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.

Το παρακάτω ποίημα με τίτλο «Η μάνα» του Γεώργιου Μαρτινέλλη, αφιερώνεται με πολλή αγάπη σε όλες τις μανούλες του κόσμου που γιόρταζαν χθες:

Μάνα κράζει το παιδάκι,
Μάνα ο νιος και Μάνα ο γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος,
Α! τι όνομα γλυκό.

Τη χαρά σου και τη λύπη
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.

Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί.

Την υγειά της, τη ζωή της,
όλα η μάνα τ' αψηφάει
για το τέκνο π' αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει
μ' ανυπόμονη καρδιά.

Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια
την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ' απανταίνει
με τα ολόθερμα φιλιά.

Δυστυχής όποιος τη χάνει
ο καημός είναι μεγάλος
σαν τη μάνα δεν είν' άλλος
εις τον κόσμο θησαυρός.

Κι' όποιος μάνα πια δεν έχει,
Μάνα κράζει στ' όνειρό του
πάντα Μάνα στον καημό του
είν’  ο μόνος στεναγμός!