Υπομονή: Μια σπουδαία αρετή!

                Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που είχαν το χάρισμα να διαθέτουν υπομονή. Πιθανότατα γιατί είναι μια αρετή που δεν μπορώ να πω πως με χαρακτηρίζει! Το βέβαιο είναι πως θεωρείται μεγάλο προτέρημα.  Η υπομονή σε κάνει να ζεις τη ζωή σου με ρυθμό και συντονισμό. Οι υπομονετικοί άνθρωποι ξέρουν ότι αυτό που επιθυμούν θα έρθει στην ώρα του όταν οι συνθήκες είναι ώριμες να το δεχτούν! Η πεποίθησή τους είναι πως όταν έχεις υπομονή, όλα γίνονται, όλα πραγματοποιούνται.

                Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας βαθμός υπομονής. Σε κάποιους βρίσκεται σε μεγαλύτερο βαθμό μέσα τους και σε κάποιους σε πολύ μικρότερο. Η υπομονή στην καθημερινότητα μας είναι αναγκαία, είναι αυτό που σε καθιστά ικανό να φέρεις εις πέρας πολλές εργασίες και κατορθώματα που αλλιώς θα έμοιαζαν αδύνατον να συμβούν.

Τι μπορούμε να κάνουμε άραγε για να γίνουμε πιο υπομονετικοί και συνάμα λιγότερο αγχωμένοι;

Βρίσκουμε τον λόγο για τον οποίο χάνουμε την υπομονή μας. Συνήθως ο χειρότερος σύμβουλος είναι το άγχος και η ανησυχία γιατί θεωρούμε πως έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε και λίγο χρόνο στη διάθεσή μας. Μπορούμε να φτιάξουμε μια λίστα με τις αιτίες που θεωρούμε ότι μας αγχώνουν και να προσπαθήσουμε να τις αποδεχτούμε. Είτε το θέλουμε είτε όχι, κάποια πράγματα μας εκνευρίζουν περισσότερο από κάποια άλλα. Αν εντοπίσουμε την αιτία, τότε μπορούμε να επικεντρωθούμε στο πώς να διορθώσουμε το πρόβλημα που μας προκαλεί την ένταση.

Βάζουμε ένα βραχυπρόθεσμο στόχο και προσπαθούμε να τον τηρήσουμε: Κάνουμε υπομονή για μια ημέρα! Συγκεντρώνουμε όλη σας την προσοχή τη συγκεκριμένη μέρα και προσπαθούμε να σκεφτούμε καλά κάθε φορά πριν αντιδράσουμε. Στο τέλος παρατηρούμε με ποιον τρόπο τα πήγαμε καλύτερα στις σχέσεις μας με τους άλλους. Συνηθίζουμε να εκτελούμε αυτή την εργασία σε καθημερινή βάση.

Χαλαρώνουμε τους ρυθμούς μας. Πολλές φορές προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στους πολλαπλούς ρόλους που έχουμε με αποτέλεσμα να χάνουμε την υπομονή μας. Όταν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση δίνουμε ένα διάλειμμα στον εαυτό μας. Καθόμαστε σ΄ ένα σημείο χωρίς να κάνουμε τίποτα. Μπορούμε να απολαύσουμε μια υπέροχη θέα και να σκεφτούμε.

Γινόμαστε φίλοι με τον χρόνο. Για κάθε ενέργεια που κάνουμε, υπάρχει και ένα μέσο χρονικό περιθώριο, μέσα στο οποίο συνήθως υπάρχουν αποτελέσματα. Έχουμε στο μυαλό μας το χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο αναμένουμε κάποια αποτελέσματα. Όσο δεν έχει παρέλθει, μπορούμε να κάνουμε υπομονή χωρίς άγχος και εφόσον περάσει, συνεχίζουμε  στο επόμενο βήμα μας.

Παίρνουμε βαθιές ανάσες. Όταν νιώθουμε ότι θα ξεσπάσουμε μπορούμε να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε μέχρι να νιώσουμε πιο ήρεμοι. Ο εγκέφαλός μας  θα οξυγονωθεί καλύτερα και θα μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά.

Σημειώνουμε ό,τι μας προκαλεί το αίσθημα της ανυπομονησίας. Για μία με δύο εβδομάδες γράφουμε συστηματικά στο ημερολόγιό μας ό,τι θεωρούμε πως μας προκαλεί το αίσθημα της ανυπομονησίας. Έτσι θα δούμε πιο αντικειμενικά τη συμπεριφορά μας και θα είναι πιο εύκολο να τη βελτιώσουμε.

Κρατάμε σημειώσεις. Μια απλή στρατηγική που είναι ωστόσο εξαιρετικά βοηθητική. Με το να σημειώνουμε με οποιοδήποτε τρόπο μας βολεύει σε ένα φύλλο χαρτί αυτά που μας νευριάζουν κάθε φορά και μας κάνουν να χάνουμε την υπομονή μας, όταν δούμε το φύλλο μετά από μία εβδομάδα, θα είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε με λογική και καθαρό μυαλό την κατάσταση μας, κατανοώντας πόσο συχνά «το χάνουμε», έτσι ώστε να πάρουμε απόφαση ότι πρέπει να λάβουμε δράση για να αντιμετωπίσουμε την ισχύουσα κατάσταση.

Δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας για πράγματα που δεν πετυχαίνουμε.  Όταν δεν καταφέρνουμε να κάνουμε κάτι με τον τρόπο που θα θέλαμε δεν χαρακτηρίζουμε τους εαυτούς μας ως ανόητους. Πρέπει να αποδίδουμε στον εαυτό μας τον ίδιο σεβασμό που αποδίδουμε και στους άλλους. Σημασία έχει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην τα αφήνουμε να προκαλέσουν παραπάνω καθυστέρηση.

 Δεν βιαζόμαστε. Δεν προσπαθούμε να διορθώσουμε όλες τις αιτίες μονομιάς. Ξεκινάμε με ένα πράγμα τη φορά και δουλεύουμε πάνω στο πώς θα ελέγξετε τον εαυτό σας όσον αφορά αυτό το συγκεκριμένο. Αν τα καταφέρουμε με αυτό, τότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε και με τα υπόλοιπα.

Βρίσκουμε τρόπους να εκτονωθούμε. Σε μερικούς κάνει καλό η άσκηση, σε άλλους ο χορός, σε άλλους η δυνατή μουσική. Βρίσκουμε τι είναι αυτό που μας βοηθάει να εκτονωθούμε και φροντίζουμε να το κάνουμε συχνά. Έτσι θα είμαστε απαλλαγμένοι από εντάσεις και δεν θα αγχωνόμαστε το ίδιο εύκολα.

Ασχολούμαστε με δραστηριότητες που θα ασκήσουν την υπομονή μας. Μια χειροποίητη κατασκευή, η συμμετοχή σε ένα ομαδικό άθλημα, η εκμάθηση μιας ξένης  γλώσσας  ή ενός μουσικού οργάνου.

Εκτιμάμε τον «δρόμο» και όχι τον προορισμό. Η «Ιθάκη»  δεν πρέπει να αποτελεί τον μόνο μας στόχο. Πρέπει να απολαμβάνουμε το ταξίδι μας. Μαθαίνουμε να εκτιμάμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή και να την χαιρόμαστε, αντί να κοιτάζουμε μόνο μπροστά και να χάνουμε τα μαθήματα ζωής που μας χαρίζει η κάθε μας περιπέτεια.

                Πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας πως για καθετί που αξίζει πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και να είμαστε υπομονετικοί. Η υπομονή είναι μια νοητική ικανότητα που θα έχουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας και μπορεί να αποτελέσει σημαντικό προσόν ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές μας. Αξίζει λοιπόν να  επενδύσουμε σ΄ αυτήν.

«Όλα φτάνουν στην ώρα τους για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν»

Honoré de Balzac