Πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά…

            Μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες των παιδιών είναι η ικανότητά τους να παρατηρούν και να επεξεργάζονται τα πάντα γύρω τους. Εκατοντάδες έρευνες δείχνουν την τάση και τη θέληση των παιδιών να μιμούνται τη συμπεριφορά των γονιών τους. Οι έρευνες επίσης δείχνουν ότι τα παιδιά μεγαλώνοντας τείνουν να μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό τους γονείς τους.

            Στα μάτια ενός παιδιού οι γονείς του είναι οι «τέλειοι άνθρωποι» των οποίων οι συμπεριφορές εξιδανικεύονται και αντιγράφονται μιας και θεωρούνται ως σωστές. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή αφού το σπίτι θα μπορούσε να θεωρηθεί το «καλούπι» μέσα στο οποίο θα χυθούν τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού και θα αποκτήσουν μορφή με βάση αυτό (έχει αποδειχτεί πως βίαιοι γονείς βγάζουν συνήθως βίαια παιδιά, παθητικοί γονείς βγάζουν παθητικά παιδιά κ.τ.λ.)

            Έχοντας πάντα στο μυαλό μας πως η συμπεριφορά μας έχει ισχυρό αντίκτυπο στο παιδί, φροντίζουμε να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε (π.χ. σεβόμαστε όλα τα μέλη της οικογένειας για να αποκτήσει και το παιδί σεβασμό, δεν λέμε ψέματα για να μη λέει και το παιδί, είμαστε δημοκρατικοί για να μην γίνει το παιδί αυταρχικό κ.τ.λ.). έτσι μεταλαμπαδεύονται αξίες από τους γονείς στα παιδιά.

            Αρκεί να σκεφτούμε τα θετικά πράγματα που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας , την υπομονή, τον σεβασμό, τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη, την αισιοδοξία, την πειθαρχία κ.α. Τα παιδιά σέβονται τους ανθρώπους που είναι συνεπείς σε αυτά που λένε. Η υποκρισία και η ασυνέπεια ωθεί τα παιδιά στο να ακολουθήσουν λάθος μονοπάτια δημιουργώντας αποπροσανατολισμό.

Ακολουθεί ένα μήνυμα που διάβασα πρόσφατα και θεωρώ πως κάθε ενήλικας πρέπει να γνωρίζει, γιατί τα παιδιά παραδειγματίζονται από αυτά που βλέπουν, όχι μόνο από αυτά που τους λέγονται!

«Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό, και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε παρακολουθούσα, και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς τη ζωγραφιά μου στο ψυγείο, και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ενώ ήσουν θυμωμένη με συμβούλεψες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί, κι έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά ακόμη κι όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος, και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό, και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμάμε ό,τι μας προσφέρεται.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι, και έμαθα ότι είναι καλό να είσαι ευγενικός με τα ζώα.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ένιωσα ότι νοιαζόσουν, και ήθελα να γίνω καλύτερος.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κλαις, και έμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στενοχωρημένος.

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες ακόμα κι όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες, και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο».